___________________
Halong en Ninh Binh
Van Hanoi gaat het naar de Halong Baai. Het ligt 200 km zuidelijk van Hanoi, met de auto ongeveer vier uren rijden en is één van de zeven wereld natuurwonderen. De weg is goed berijdbaar, met af en toe een kuil in het asfalt. Zelden gaat de kilometerteller over de 60 kmh. Ook zijn er weer veel scooters en brommers onderweg. Tussendoor fietsers, die op hun volgepakte fietsen een weg banen. De huizen onderweg hebben het zelfde karakter als in de stad Hanoi. Langs de weg zien we veel nieuwe of gerestaureerde huizen, af en toe "ontbreekt" er een verdieping. De huizen hebben meestal de breedte van een één wagengarage, ca. 4 meter, en is vaak 2 tot 4 etages hoog en zo tegen 20 meter diep. Veel zijn aan de voorgevel mooi gemaakt, verschillende gevels pronken rijk versiert, veel vers in verf, per etage een balkon of een "gevel brede" deur. Vaak zijn de huizen tegen elkaar aangebouwd. Maar ze staan ook eenzaam en alleen. Elk huis heeft zijn eigen karakter van vormgeving en kleur; de breedte en etage hoogte zijn blijkbaar de enige standaarden. Ons werd verteld, dat er geen bouwvoorschriften zijn, over hoe het huis er uit moet zien. De zijkanten zijn grofgrijs gedekt, meestal raamloos gehouden. Dit omdat er waarschijnlijk rekening mee wordt gehouden, dat in de toekomst een ander huis aangebouwd kan worden. De bouwstijl en uiterlijk heeft een mediterraan karakter.
Het landschap is vlak en je ziet veel rijstvelden, af en toe afgewisseld met akkerbouw. Ook rijden we een paar keer door grote industrie gebieden: enorme gebouw komplexen, die de indruk geven vrij nieuw te zijn. Het laatste half uur zien we het landschap langzaam veranderen en de typische bergen van Halong - karstgebergte - verschijnen. Het wordt heuvelachtig met veel bos, de bergen zijn aan de horizont rechts en links van de weg. De laatste 10 minuten rijden we een heuvel af en zien beneden de havenstad "Halong City" in de baai. Door de laag hangende wolken zie je contouren van de bergen in het water. we zijn aangekomen: de Halong Baai. In de haven, wacht de kapitein al. Gauw brengt hij ons op een hulpbootje richting onze "junker". De komende 3 dagen ons "tijdelijk huis". De boot heeft 12 cabines en is zo ingericht, zoals je van een boot verwacht. Onze cabines, zijn klein, maar modern, met een eigen douche. We zijn tegen "lunch" tijd aangekomen en worden al snel aan de tafel verwacht. Samen met 2 Franse paartjes (ze zijn in de pensioenleefttijd en samen 4 weken onderweg) en een Iers/Thailands stel, worden we met een fijn Vietnamees menu verwend. Tijdens het eten wordt de motor gestart: we varen.
De Halong Baai is echt heel indrukwekkend. De karstbergen rijzen uit de zee, zijn rond of spits en hebben verschillende vormen. Begroeit met bomen, staan ze "eenzaam" in het water of in groepjes. In total zijn er 1969 zulke "eilanden" op een oppervlakte van 1553 kwadraat km. Door het zachte gesteente zijn de bergen door de (500) miljoenen jaren heen gevormd, soms met een grot - soms met een doorgang - een tunnel. In een baai - omringt van zulke bergen - aangekomen, gaan we naar een berg met een gigantische grot. De bezichtiging gaat bijna een uur en is heel spannend. Kajaken staat daarna op het programma, onder andere gaan we door een vissersdorpje - ca. 100 mensen wonen hier op het water. De tweede dag gaan we met een andere boot verder het "gebergte" in. We bezoeken een parel-kwekerei en gaan daarna met een kajaktoer "de bergen in": het voert ons door grot-tunnels, ingesloten "bergmeren" en hellingen waar apen in de bomen aan het tollen zijn. Drie dagen vertoeven we in dit gebied, genietend van het "zee gebergte" en aan boord culinair Vietnamesisch.
Sinds 1999 hebben de Vietnamezen de Halong Baai als toeristise attractie ontdekt. Als dagtochtjes van Halong City uit ontstaan, nu ook met overnachting en restaurant - in totaal zijn er 400 boten onderweg. 's Avond overnachten we aan boord. Er liggen verschillende boten voor anker. Nu is het noch vrij gemoedelijk, in tien jaar zal het hier vol van de *cruise-schepen" zijn. Morgen gaat het naar Ninh Binh. Het landschap is daar bijna hetzelfde: door water gevormd karstgebergte. In plaats van zee is er land tussen de bergen (spitsen), met veel rijst velden. Daarom wordt het gebied ook wel de "droge Halong Baai" genoemd.
De reis naar Ninh Binh verloopt hetzelfde als die van Hanoi/Halong City. De dorpjes die we passeren, het landschap, het verkeer, allemaal hetzelfde karakter. Ninh Binh ligt 120 km westelijk van Halong City. Het rijden is echt een belevenis. Omdat we nu samen met een chauffeur - zonder gids - onderweg zijn, zit ik voorin en krijg nu alles nog beter "live" mee. Rijden in Vietnam gaat echt niet sneller als 50 kmh en zeker niet zonder claxonneren. Ze rijden heel spontaan die Vietnamezen: Daar slaat een scooter voor je neus "spontaan" naar links, een ander rijdt zonder te remmen van rechts de weg op etc. Elke verkeersdeelnemer op de weg wordt akoestisch door onze chauffeur begroet. Op een eenrichtingsweg, remt hij af. De weg maakt een bocht, en ik zie niet waarom hij langzamer rijdt. Totdat ons een fietser vrolijk tegemoet komt. We zijn dicht bij een gehucht, en blijkbaar wordt een weg gebruikt waarvoor hij is: om te rijden, één richting telt hier alleen voor de gemotoriseerde vierwielers. De buschauffeurs zijn het "agressiefst" met hun zware tenorclaxon spelend worden we ingehaald en kunnen meerdere keren de scherpe bocht naar rechts voor onze neus bewonderen. Ze redden het elke keer weer de tegenligger net op tijd te ontwijken. Er geldt één wet op de weg: Het "recht van de sterkste" of beter "de zwaarste". Tweewielers worden gewoon aan de kant geschoven, bel of geen bel, toetertje of geen toetertje. Onze chauffeur is echt een meester in anticiperen. Na een rit van 4 uur komen we aan op onze volgende bestemming: Ninh Binh.
Dinsdag: De 's middags gaat het gebeuren. We gaan zelfstandig met de fiets er op uit en willen het karstlandschap zo dicht mogelijk beleven. We krijgen fietsen van ons "Guest House" mee - het zijn oudjes hoor, maar ze fietsen ……Gauw zijn we uit de stad. In de buitenwijken wordt druk gebouwd. Overal komen nieuwe wijken en wegen. We vinden een (onverharde) weg, die ons door dorpjes richting de bergen brengt. Vietnam geeft een jonge indruk, hier wordt het duidelijk. De jonge mensen zijn de grote steden in getrokken zoals Ninh Binh City, sterk groeiend en nu al met 1 miljoen inwoners, of Hanoi ( ca. 4.5 miljoen inwoners. Hier op het "land" aangekomen, treffen we de "ouderen". De huizen oud of maken zo een indruk. Door de onverharde straten wordt alles snel modderig en stoffig en geeft het een povere indruk. Toch is het in de binnenplaatjes van de huizen opgeruimd; er wordt ook vaak geveegd. Verder gaan we over het door de bergen kronkelend weggetje, de zon komt ons begeleiden - het wordt prachtig fietsweer. Op het land tussen de bergen wordt rijst aangebouwd. De mensen, boertjes en boerinnetjes, zijn vlijtig rijstplantjes aan het planten, of maken het veld er paraat voor. Over de "gebruikelijke" onder water staande kavels of perkjes. Tot aan de bovenbenen staan ze in het water: niet in blote benen, nee met lieslaarzen etc. Als we voorbij fietsen, maken vele er gebruik van even een strek-pause in te lassen - van rijstplanten krijg je zeker een kromme rug - en groeten of wuiven ons vriendelijk. Na elke bocht wordt het mooier: verschillend gevormde groene bergen, groene valleien, met waterige kavels beplant met jonge rijstplantjes.
Op een gegeven moment zijn we vergeten hoe we er zijn gekomen: we zijn de weg kwijt. In een restaurant komen we even op adem en vragen de weg naar Ninh Binh. "1 Kilometer verder" wordt er gezegd, "die kant op". Na een stug kwartiertje fietsen, komen we in een stad aan, wat er op lijkt maar toch niet Ninh Binh is. We vragen in het engels waar Ninh Binh City ligt. Als antwoord: "20 kilometer die kant op". Een aardige Vietnamees op een scooter is zp aardig en begeleidt ons naar de hoofdweg richting Ninh Binh. Onderweg vragen we verschillende boeren naar de weg. Ook zij zijn langzaam op naar huis - want het schemert - en elke keer worden we bevestigt: we zijn op de goede weg. Om zeven uur komen we bij ons "Guest House" aan - het is stikdonker: Dat was een fiets avontuur, zonder goed kaartmateriaal of gids op de bonnefooi!
Vandaag onze tweede dag in de "droge" Halong Baai besluiten we een toer met een gids - Tran Tai heet onze gids - te maken. Het gaat weer op de fiets en we worden naar de sightseeings in de omgeving van Ninh Binh gebracht. We fietsen weer over onverharde weggetjes, door dorpjes, langs rijstvelden, in het Gebergte en bezoeken de belangrijkste tempel na de Chua Huong tempel - de Parfuumtempel - de Bich Dong Tempel. Tai legt ons veel uit en heeft plezier aan Gianni - hij wenst zich ook zo een zoon. Onderweg worden we vaak vrolijk toegeroepen: "hello, hello" of uit het rijstveld toegewuifd. De mensen zijn echt heel vriendelijk.
Nog even iets over ons verblijf. We overnachten niet in een hotel, maar in een Guest House. Een Vietnameese heeft heel moedig een echt leuk verblijf opgebouwd en 7 maanden geleden geopend. 's Avonds worden we met een fijn Vietnamese maaltijd verwend en het bier komt gekoeld. Kim Lien - zo heet ze - is altijd vrolijk. Haar 20 jarige zoon werkt in de "receptie" en 's avonds worden we af en toe door haar dochtertje van Gianni's leeftijd bedient. Als we Woensdag voor onze reis terug naar Hanoi worden opgehaald, worden we door het personeel en kim Lien omarmt. Tai - onz gids van gisteren - vraagt of we per mail contact kunnen blijven houden - vooral mailen met Gianni. Ons is het duidelijk, voor een volgende keer in Ninh Binh gaan we weer bij Kim Lien overnachten - zie ook de link!
___________________
Halong und Ninh Binh
Für zwei Nächte sind wir auf einem Drachenboot einquartiert, auf dem wir die Halong Bucht entdecken. Erst seit 1999 hat hier der Tourismus eingeschlagen, die ersten Boote hatten noch keine Schlafkojen, sondern man lag gemeinsam auf dem offenen Deck. Die heutigen Boote, deren 200 mit Übernachtungsmöglichkeiten, wurden extra für die Ausflügler konzipiert. Auf einem der kleineren Boote durften wir die Bucht besichtigen. Am ersten Tag tuckerten wir hinaus, zwischen die kleinen Felsberge, die sich aus der See erheben. Der Anker wird ausgeworfen und wir nehmen in dieser schönen Landschaft Lunch zu uns. An Bord sind wir 10 Gäste und 6 Besatzungsmitglieder. Diese haben unendlich Spass an unseren Kindern, welchen die volle Aufmerksamkeit gebührt, sei es, dass sich Gianni als Steuermann betätigen darf und das Schiff durch die Insellandschaft steuert oder dass beide Abends zum Fischen eingeladen werden. Welche Überraschung der erste Fang bescherte, hörten wir einen Stock höher im Restaurant. Zuerst ein lachendes Gekreische und danach eine kichernde Chiara, die uns eiligst zeigt, wie ihre weissen Hose schwarz bespritzt sind: der erste von vielen weiteren kleinen Tintenfischen war gefangen worden.
Am Nachmittag besuchen wir eine riesige Tropfsteinhöhle mit vielen grossgewachsenen Stalagmiten und Stalaktiten. 3 riesige Kammern beinhaltet die Höhle und wir schreiten an bizarren Felsformationen vorbei. Wunderschön. Der Ausgang der Höhle ist in der Anhöhe, von wo wir die einzigartige Aussicht auf die Halong Bay mit ihren vielen Drachenbooten bestaunen können. Weiter tuckern wir an schwimmenden Fischerdörfern vorbei. Pittoresk sehen sie aus, mit ihren kleinen, farbigen Holzbuden, mit den kleinen vorgelagerten Terrassen, auf denen zum Teil Hängematten baumeln. Ob das Leben darauf wirklich angenehm ist, kann ich mir kaum vorstellen. Deren 3 Dörfer soll es geben, eines davon sei ein grösseres, das auch eine Primarschule anbietet. Nach der Primarschulzeit gehen die Kinder nach Halong zur Schule.
Abends, nach einem ausgiebigen Dinner löschen langsam alle Lichter auf all den Booten, die in dieser Bucht verteilt vor Anker liegen.
Da wir eine verlängerte Tour gebucht haben, werden wir anderentags auf ein Tagesboot , davon gibt es auch deren 200, verschoben. Damit fahren wir tiefer in die Buchtlandschaft hinein, die mit ihren 1969 Inselchen auf 1553 qkm zu einem der Unesco Weltnaturwundern erhoben wurde. Diese Felsformationen aus Kalkstein haben sich in den letzten 500 Millionen Jahre gebildet. Nun bot sich uns die Gelegenheit, mit einem Kajak durch die verschiedenen kleinen Buchten und durch Höhlen zu paddeln. Die unendliche Ruhe, die wir dort antrafen tat nach dem lärmigen Ha Noi Aufenthalt richtig gut.
Zurück auf unserem Übernachtungsboot trafen wir auf eine grössere Gruppe, die am heutigen Tag frisch eingetroffen war. Da wir auf unserem Tagesauslug genügend zugedeckt wurden mit den Geschichten einer amerikanischen Novellenschreiberin, genossen wir das Essen im trauten Familienkreis.
Am dritten Tag versammelte unser Captain Muoi (was übersetzt die Zahl Zehn bedeutet und nicht Salz, das auch gleich geschrieben, aber anders betont wird!) uns im Essraum und führte uns vor, wie vietnamesische Frühlingsrollen gemacht werden . Die Zutaten bestehen aus einer Portion gehacktem Fleisch (oder Fisch) und je einem Viertel aus geraspelten Karotten, Reisnudeln, geschnetzelten Pilzen und dem Grün der Frühlingszwiebeln mit Koriander, welche miteinander vermengt werden. Der Trick besteht darin, dass das dünne und trockene Reispapier zuerst auf einem feuchten Tuch weich gemacht wird. Danach fügt man einen Löffel der Mischung auf das Papier, formt die Füllung in eine kleine Wurst und rollt sie einmal mit dem Papier ein. Danach klappt man beide Seiten nach innen und rollt die Rolle fertig. Voilà, und nun dürfen wir unser Glück versuchen. Tatsächlich gelingt mir und Chiara auf Anhieb eine fast perfekte Frühlingsrolle. Gebacken werden die Rollen während zirka 10 Minuten im heissen Öl und schmecken tun sie herrlich.
Nach dem Essen hiess es Abschied nehmen und mit einem jungen Privatfahrer verlegten wir uns in das 120 km entfernte Nin Binh. Fahrzeit 4 Stunden, durch eine flache Gegend. Schneller als 80 km/h darf nicht gefahren werden, tatsächlich ist die Durchschnittsgeschwindigkeit zirka bei 45 km/h. Die Fahrt muss immer wieder verlangsamt werden, da entweder der Strassenbelag dies erfordert oder auf der entgegenkommenden Spur nicht selten Busse oder Lastwagen die Autos überholen.
Nun genießen wir den ersten von drei Abenden hier in einem kleinen Gästehaus.
Heute mieten wir uns Fahrräder und touren ohne Guide los. Das Guesthouse hat uns mit einer gezeichneten Strassenkarten der Stadt und mit einem Kroki der Umgebung ausgerüstet. Der Beginn ist einfacher als gedacht. Kurz nachdem wir die Stadt hinter und gelassen haben, radeln wir auf uralten Fahrrädern über Holperwege durch die Reisfelder, immer in Richtung der Kalksteinfelsen, die vor uns aufragen. Zwischen diese Bergen, der sogenannten trockenen Halong, schlängelt sich der Weg an Bächen und Reisfeldern vorbei, auf denen die Bauern in mühseliger Arbeit jedes einzelne Reispflänzchen einpflanzen. Idyllisch sieht's aus, wenn die Bauern mit ihren vietnamesischen Hüten gebückt im Wasser stehen und doch versteht man die ungeheuerliche Arbeit, die dahinter steckt. Gemütlich fahren wir weiter, werden in den kleinen Siedlungen herzlich angelacht oder wir müssen einigen Enten oder Hühnern ausweichen. Irgendeinmal stossen wir auf eine grössere Strasse und wir entschliessen uns, dieser zu folgen. Der Durst lässt uns in einem Strassenkaffee halten, wir werden herzlichst empfangen und André wird kurzerhand von den Einheimischen zu einem Wodka eingeladen. So fragen wir nach dem Weg nach Nin Binh. Man versichert uns, dass wir unseren Weg weiter fortsetzen können und etwa nach einem Kilometer in die Stadt gelangen. Super, nur dass wir zirka zwei Kilometer weiter eines Besseren belehrt werden: Zur Stadt geht's in die entgegengesetzte Richtung, etwa 20 Kilometer! Tapfer stellen sich unsere Kinder (und ich auch!) dieser Herausforderung und nach einer fünfviertelstündigen Gegenwindfahrt erreichen wir im Dunkeln erleichtert das Guesthouse. Erleichtert sind auch unsere Gastgeber: Da die Fahrräder ohne Licht ausgestattet sind, machen sie sich immer Sorgen, wenn die Gäste nicht bei Tageslicht zurück sind. Sie lachen herzlich über unsere Erlebnisse und die Chefin erklärt mir, dass ich der Dorfbevölkerung niemals trauen darf, wenn sie den Weg erklären - nicht, weil sie irgendwelche Hintergedanken hätten, sondern weil sie lieber falsche Angaben machen, als zuzugeben, dass sie keine Ahnung haben. Calom - Danke für den Tip!
___________________
zie voor meer: foto's van Halong en Ninh Binh
für mehr: Fotos von Halong und Ninh Binh
___________________