___________________
Als afsluiter Saigon of nieuw: Ho-Chi-Minh Stad
Ho Chi Minh City is de laatste stad die we in Vietnam bezoeken. Het geeft ons de indruk rustiger, schoner en moderner als Hanoi te zijn. De reis naar Ho Chi Minh City ging goed. Hoewel het ontzettend druk was, heel veel vracht- en beroepsverkeer, wist onze chauffeur er goed door heen te manoeuvreren en kende veel binnen weggetjes. Alleen in de stad was hij onzeker, waar ons hotel was. Toch is het een van de drie oudste hotels in Saigon en heeft een typische koloniaal architectuur. Het hotel twee vleugels: het oude oorspronkelijke gedeelte en een nieuwbouw. We hebben een hele grote kamer in het oude gedeelte. Ons verblijf hier is echt een waardige afsluiter van de vakantie. Midden in het oude centrum met alles te voet in tien minuten te bereiken.
Ho Chi Minhstad, vroeger Saigon genoemd, is de grootste stad in Vietnam. Het ligt aan de rivier de Sai Gon. Er wonen over zeven miljoen mensen in de stad. De meesten zijn Vietnamees, verder zijn er Chinezen en Khmer. We vinden het stadsverkeer rustiger als in Hanoi. Mij valt op dat de scooters en brommers minder nieuw zijn als die in Hanoi. Anders zijn hier de huizen of nieuwer of beter opgeknapt - in ieder geval in de wijken die wij zien. We lopen over de de straatjes naar het hoofdpostkantoor - ontworpen door de architect Gustave Eifel, jawel dezelfde die ook de Eifeltoren heeft ontworpen, gaan langs de Notre Dame kathedraal en bezoeken het oorlogsmuseum. Op de terugweg werpen we een blik op het Verenigingspaleis. Omdat we de laatste weken verzadigt zijn van de vele tempels en pagodes , gaan we ze nu bewust uit de weg. Gianni en Chiara hebben we nog belooft de Vietcong-tunnels van Cu Chi te bezoeken. Naast het oorlogen-museum het enige thema in de context van de Vietnam oorlog. De tunnels staan morgen op het programma.
Het tunnelcomplex van Cu Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels, bunkers en greppels in het district Cu Chi van Ho Chi Minh stad. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk die vrijwel onder het hele land loopt. De tunnels van Cu Chi waren een een strategisch punt tussen de Saigon rivier, Saigon als "hoofdlocatie van de Amerikanen" en het Ho Chi Minh pad - een wegcomplex door bergen en jungles die de verbinding en bevoorrading tussen noord en zuid Vietnam voor de Vietcong zeker stelde. Na de tweede wereld oorlog werd met het graven van de tunnels gestart. De meeste bunkers werden als opslagplaats van wapens, voorraden en documenten-archiv gebruikt. Het complex strekte zich uit over minstens 300 km. De tunnels zijn op verschillende niveaus gegraven, die door verschillende deuren en ingangen met elkaar waren verbonden - ook ingangen die onderwater staan. De gangen waren erg smal, volgden een zigzag patroon en hadden vaak bochten tegen explosies. Een complex lucht toevoer system was aangelegd met goed gecamoufleerde uit/ingangen in bijvoorbeeld termietenheuvels. De lucht en omstandigheden was ondanks alles heel slecht. Tijdens de Vietnamoorlog werd het gebied om het uur gebombardeerd om de Vietcong soldaten en de tunnels te vernietigen. Door de hardheid van de bodem en het ingenieus gegraven complex was het een onmogelijke taak voor de Amerikanen.
Het complex wat we bezoeken is voor toeristen aangelegd. Het eigenlijke complex is niet voor buitenlands publiek geopend - legt onze gids uit. Voor ons is het mooi genoeg - en vooral voor Gianni en Chiara - om een indruk te krijgen van het complex en de situatie van de bewoners en Vietcong-strijders tijdens de oorlog. Onze gids legt uit, dat de tunnels oorspronkelijk door de bevolking van het gebied werd gebruikt. Na een tijdje werden de boeren ondersteund door de soldaten uit het noorden. In het complex werd geprobeerd de burgers en de strijders te scheiden, tegen het einde van de oorlaog was ook iedere vrouw een strijder.
We gaan in de tunnels die voor de toeristen iets breder zijn, gaan door zeer smalle ingangen met een gecamoufleerde bedekking en kruipen naar de volgende ingang. We krijgen een indruk over het leven in het complex, hoe er werd gekookt, kleren en wapens werden gemaakt etc. Tegen het einde krijgen we een typisch "Vietcong-gerecht": Thee met een gekookte maniok-wortel met een schaaltje geraspte pinda's met zout en suiker.
Terug gekomen in Ho Chi Minh stad bezoeken we een restaurant, bekend om de typische Vietnamesiche pannenkoeken - een tip van onze gids. We smullen ervan - rijstpannenkoeken met verse groentes, vlees en garnalen die we als een wrap in elkaar rollen en in een "vissausje" dopen. Ondertussen praten we nog met elkaar over de indrukken van de tunnels. 's Middags maken we er een lekker rustig middagje van. Het is onze laatste "normale" middag in Vietnam - morgen maken we ons klaar voor de thuisreis. We besluiten 's avonds op het terras van het hotel te eten en het nachtelijk panorama over de stad te genieten.
Na te hebben ingepakt zijn we er klaar voor. Het appartement hebben we tot 1800. We gaan eerst nog de Chinese wijk - Cholon - bewonderen en wat laatse prulletjes kopen. Vervolgens trekken we ons nog terug in onze kamers om gene 1800 in een fijn restaurant ons nog een laatste keer te verwennen. Tegen 2300 gaat ons vliegtuig en vliegen we 12 uren tegen de klok in. Onze acht weken met vele indrukken, mooie momenten, leuke belevenissen en de vele lieve mensen die we hebben leren kennen zit er op.
Met veel plezier denken we aan ze terug: Muoi de kapitein in Halong baai, Kim en Hai in Ninh Binh, Anna onze Red Dao vrouw, Frank de gids in Hanoi, Tom en Dtzung van ons hotel in Hanoi, de vrouwtjes in Hue, Peter onze gids in de Mekong, Thearith onze gids in Pnohm Penh en de vele anderen die we onderweg aantroffen. Niet te vergeten onze chauffeurs, met wie we veel kilometers over de hektische en ja soms avontuurlijke wegen van Vietnam en Cambodia hebben afgelegd.
___________________
Zum Abschluss Saigon oder wie es neu heisst: Ho-Chi-Minh Stadt
text
text
___________________
zie voor meer: foto's van Saigon
für mehr: Fotos von Saigon
___________________