___________________
Het "paradijs": Het eiland Koh Rong
Na een reisdag hebben we een tussenstop in Sihanoukville. Met het vliegtuig van Siem Reap vlogen we naar Phnom Penh. Bij aankomst werden we weer opgewacht door een chauffeur, om ons naar de kust in het zuid-westen te rijden. We zijn op weg naar het eiland Koh Rong. Cambodia heeft een paar hoofdwegen die als een kruis over het land liggen. Ze hebben twee rijstroken en de vluchtstrook is onverhard - bruinrode aarde. De wegen zijn minder druk als in Vietnam. Veel minder vrachtauto's en bussen, daarvoor in verhouding meer privé-autos met af en toe een brommer of scooter. Net als aan de weg von Phnom Penh naar Battambang, leven ook hier veel mensen aan de straatkant. Onderweg zie je weer veel "kraampjes" met vruchten, drank of ook flessen gevuld met benzine. De mensen wonen in eenvoudige huisjes, soms ook wel in hutten. De stijl op het land die we aantreffen, is overal gelijk. Vaak staan de huizen of hutten op stelten, net als in de Mekong of aan andere rivieren., zodat de huizen in de regentijd niet worden overgestroomd.
Sihanoukville is het "Zandvoort van Cambodia". In ieder geval is het een van de grootste badplaatsen en aan het groeien. Het is nog lang niet op het niveau van een badplaats in Vietnam. Van hier uit gaat het vanmiddag verder met de boot naar het eiland Koh Rong. Op het moment verblijven we in een oud bungalow parkje, wat aan het strand en tegen een heuvel met zee als uitzicht, is aangelegd. De huisjes mogen wel een stevige opknapbeurt hebben. Onze 2 bungalows, - het zijn 2-persoons bungalows - liggen aan het strand. De zee is - zonder te overdrijven - 4 meter van ons af. Omdat onze boot tegen een uur of twaalf vertrekt, is er dus even tijd wat aan onze reisbericht te werken - lekker in de schaduw van de bomen in een hangmat schommelend. Gianni en Chiara spelen wat aan het strand of plonzen in het water. De zee is rustig met een heel licht blauw groenige kleur. Het is hier lekker rustig. Er is nog een ouder Belgisch echtpaar en de vrouw geniet op dit moment een massage - ze wordt in "onze tuin" gemasseerd.
Koh Rong: Op het eiland wonen iets tegen 2000 mensen. De meeste leven wat van de visserij. Er is geen infrastructuur, wegen of …. internet. Het is onze geplande strandvakantie om wat bij te komen van de vele indrukken tot nog toe. Siem Reap of Angkor hebben we voor het eerst met het gevoel verlaten, dat we nog lang niet uitgekeken zijn en we nog wel graag een paar dagen langer waren gebleven. De tijd is daar voorbij gevlogen.
Tegen een uur worden we naar de pier gebracht en varen met andere eilandbezoekers 2 uren met een bootje. De meeste medereizigers zijn "backpackers" - jongeren die op een rugzakvakantie zijn. De meeste zijn tussen de 18 en 25 jaar - we zijn met z'n viertjes de exoten van het gezelschap.
Onze Bungalow - of strandhut - ligt in de tweede rij aan het strand. De eerste rij heeft geen eigen wc of douche. Het hutje is in de originëele Cambodia stijl gebouwd, de muren en het dak zijn van palmbladeren bedekt, versterkt door palen - dikke lange takken. Onze badkamer heeft alleen koud of lauw water - afhankelijk is hoe lang het water in de leidingen door de zon verwarmd wordt. De wc is zonder spoelbak, een grote ton met water, met een schepbakje er in, staat er naast. In de ton zwemmen kikkervisjes. Achter ons hutje begint de jungle. In het midden van de bungalowtjes of hutten is een grote gemeenschapsruimte met bar en keuken, waar we 's avonds kunnen eten.
We brengen echt prachtige warme strandweer dagen door. Het is echt rustig - het enige gebrom komt van de vissersbootjes, die in de verte op zee langs varen. 's Avonds wordt het gebrom veroorzaakt door de dieselgenerator, die tegen 18:30 wordt gestart en om 24:00 weer wordt uitgeschakeld. De stroom wordt gebruikt voor het licht in onze hutjes.
Op het eiland zijn een paar dorpjes aan de kust over het eiland verdeeld. Als weg dient de zee, het strand, of een paar woudpaadjes. Er zijn geen auto's, brommer's of fietsen. We doen dus echt niks en rusten ons alle vier lekker uit. Na een fijn ontbijt krijgen Gianni en Chiara school. 's Middags eten we wat vruchten en gaan daarna de zee in en bouwen strandkastelen. Tegen een uur of vier gaan we op verkenning, maken strandwandelingen, gaan door het dorpje, door het bos naar andere stranden of stenen baaien. Met Gianni ga ik ook even het oerwoud in de heuvel op. De huisjes of hutjes van de bewoners hebben ook geen stroom. Ook zien we geen televisieantennes of satelliet schotels - in Vietnam heeft zelfs het kleinste hutje een schotelantenne. We komen niks tegen wat op een schooltje, ziekenhuis of wat dan ook lijkt. Op een van onze wandelingen komen we ook eenzame huisjes aan de rand van het oerwoud bij het strand tegen. In de schaduw van de bomen spelen kinderen. Hoewel sinds 2000 school verplicht is, genieten niet alle kinderen basisonderwijs. Dit was ook zo op de Mekong, maar hier op het eiland dus ook.
We blijven de dagen op het eiland met z'n viertjes de exoten van de gasten als echtpaar met twee kinderen en ook is onze gemiddelde famille leeftijd met 27,5 hoger als de leeftijd van de andere gasten (m'n verjaardag doet er nog een klein schepje bovenop).
We horen van plannen, dit eiland als vakantie-eiland op te bouwen - er zijn hotel - complexen en de aanleg van een vliegveld gepland. Aan de ene kant is dit natuurlijk een kans voor de bewoners, aan de andere kant kunnen ze met dat kleine beetje schoolkennis nauwelijks tegen de invloeden van de investeerders tegen op - ze kunnen amper lezen en schrijven, laat staan dat ze een paar woorden engels spreken. De afstand tussen rijk en arm is hier immens en wordt nog groter.
Na vier dagen maken we ons weer paraat om terug te keren naar de "bewoonde wereld". We verlaten het eiland, vervolgens Cambodia via Phnom Penh en gaan via Ho Chi Minh City richting Mui Ne aan de zuid-oost kust van Vietnam - twee dagen zijn we weer onderweg. Het verblijf op Koh Rong is een van de high lights onze reis!
___________________
Im Paradies: Die Insel Koh Rong
Siem Reap - Phnom Penh - mit dem Flugzeug und danach direkt weiter in das zirka 160 km weiter südwestlich gelegene Shianoukville. Dort übernachten wir in einer kleinen, am Strand und in den Hügel gebauten Bungalowanlage mit dem verträumten Namen Malibu. Unsere beiden Bungalows liegen unten am Strand, eine kleine Sandterrasse mutiert zu unserem Privatstrand. Einzig der Abfall, der am Strand vor sich her treibt, stört ein bisschen und unsere verwöhnten Seelen würden auch vom Vogeldreck befreite Liegestühle bevorzugen. SNOBS!
Da es sich aber nur um einen Zwischenstop handelt, packen wir tagsdarauf unser Bagage zusammen und begeben uns aufs kleine Boot Richtung Koh Rong. Eine 2,5 stündige Schifffahrt bringt uns auf diese Insel, die noch sehr ursprünglich ist. Am Strand entlang haben sich die Inselbewohner eingenistet. Einfache Holzhäuser sind das Zuhause dieser vom Fischfang lebenden Menschen. Eine Schule findet sich nicht. Wir nehmen an, dass die Kinder deshalb nicht in den Genuss, der seit 2000 (!) eingeführten obligatorischen Schulpflicht kommen.
Einige geschäftstüchtige Backpackers haben vor einigen Jahren die Gelegenheit ergriffen und an den schönen, malerischen Stränden verschiedene einfachste Bungalowressorts gebaut. Wir übernachten die nächsten 4 Nächte in Monkey Island - das am schönsten gelegenen Ressort. Unsere Hütte steht auf Stelzen, besteht aus einem Schlafraum - 2 Doppelbetten mit Moskitonetz, und einem Badezimmer - Brünnchen Toilette ohne Spülung, die grosse Tonne daneben birgt das Wasser für die Handspülung und einer einfachen Dusche. Die Wände und das Dach bestehen aus getrockneten Palmwedeln. In der Nacht hören wir alle Geräusche der Natur - hinter uns beginnt der Urwald, der die grosse Fläche der Insel fast Ganzheitlich bedeckt. Ein Quitschentengeräusch hält uns immer wieder wach, es klingt wirklich, als würde man eine solche zusammendrücken und der Ton sowohl beim Eindrücken wie auch beim Loslassen erklingt. Ein tiefes, in die Höhe gezogenes E und en erlösendes O. Also : EEEO. Und wenn man lange zuhört, fällt einem plötzlich das dazugehörende Tier ein, das den Namen seiner Laute trägt GEEEEE-KO.
3 volle Tage geniessen wir das Strandleben, baden im warmen Meer, Sandburgen bauen, Strandspaziergänge und Muschelsuche. Von diesen haben wir Prachtexemplare gefunden.
Wir befinden uns wirklich in einem kleinen Paradies. Der Generator läuft nur von sieben Abends bis Mitternacht, dann ist Schluss mit Elektrizität. Keine Strasse befindet sich auf der Insel, somit auch keine Autos, Mottos oder ähnliches. Einfach Ruhe. Herrlich. Allerdings soll schon bald Schluss sein: Ein Flughafen ist geplant, Hotelressorts sollen gebaut werden,… Keine Ahnung, wie das die ungebildete Inselbevölkerung trifft.
___________________
zie voor meer: foto's van Koh Rong
für mehr: Fotos von Koh Rong
___________________